سازمان هواپیمایی کشوری با هدف رونق بخشیدن به صنعت هوانوردی کشور، در حال هموار کردن مسیر ورود بخش خصوصی به حوزه ساخت و تعمیر هواپیماهای کوچک (زیر ۱۹ نفر) است. این اقدام استراتژیک، نه تنها به استفاده بهینه از فرودگاه‌های کم‌کاربرد کشور کمک می‌کند، بلکه به ایجاد یک اکوسیستم اقتصادی پویا در این بخش منجر خواهد شد.
تسهیل سرمایه‌گذاری و اصلاح مقررات
آرش خانباشی، سرپرست حوزه ریاست و روابط عمومی سازمان هواپیمایی کشوری، اعلام کرد که صنعت هوانوردی به دلیل نیاز به سرمایه‌گذاری‌های عظیم، یک بخش راهبردی برای کشور محسوب می‌شود و حضور شرکت‌های دارای اقتصاد پایدار در این حوزه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به همین منظور، سازمان در تلاش است تا با اصلاح شیوه‌نامه‌ها و تدوین قوانین جدید، زمینه را برای جذب منابع مالی از طریق صندوق‌های سرمایه‌گذاری متنوع و با سرمایه بالا فراهم کند. این تغییرات، به منظور ترغیب سرمایه‌گذاران و تسهیل ورود آن‌ها به این صنعت حیاتی صورت می‌گیرد.
هواپیماهای کوچک: کلید بهره‌برداری از فرودگاه‌های کم‌کاربرد
خانباشی، فراهم آوردن زمینه برای فعالیت شرکت‌هایی که توان به کارگیری هواپیماهای کوچک (زیر ۱۹ نفر) را در کنار هواپیماهای سنگین دارند، را یکی از محورهای اصلی فعالیت سازمان در دولت چهاردهم برشمرد. او تأکید کرد که این نوع هواپیماها می‌توانند نقش مهمی در جابجایی بار و مسافر ایفا کنند.
وی با اشاره به تعداد زیاد فرودگاه‌های کم‌استفاده در کشور، علت اصلی بهره‌برداری پایین از این فرودگاه‌ها را نادیده گرفته شدن ظرفیت هواپیماهای کوچک در برنامه‌ریزی‌های گذشته دانست. این هواپیماها تاکنون در برنامه ریزی ها جایی نداشته‌اند و به ندرت مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
توسعه هوانوردی دریامحور و شبکه مویرگی پروازی
خانباشی، طراحی سازوکار بهره‌برداری از هواپیماهای کوچک را نخستین اقدام سازمان هواپیمایی کشوری در دولت چهاردهم عنوان کرد. یکی از پروژه‌های در حال اجرا، ایجاد بستر لازم برای استفاده از هواپیماهای آب‌نشین در درگاه‌های دریایی است که دستورالعمل‌های اجرایی آن در دست تدوین است.
یکی از مزایای اصلی استفاده از هواپیماهای آب‌نشین، امکان بهره‌برداری از درگاه‌های دریایی به عنوان مکمل فرودگاه‌های فعلی است. این ظرفیت، به ویژه در شمال و جنوب کشور، می‌تواند به توسعه حمل و نقل هوایی مبتنی بر دریا (دریامحور) کمک کند، بدون آنکه نیاز به زیرساخت‌های پیچیده فرودگاهی باشد.
او همچنین به نقش هواپیماهای دوزیست اشاره کرد که قابلیت نشست و برخاست در هر دو بستر خشکی و آبی را دارند. این هواپیماها می‌توانند در ایجاد یک شبکه مویرگی پروازی نقش کلیدی ایفا کنند، به گونه‌ای که علاوه بر پروازهای سنگین، نقاط نزدیک به یکدیگر نیز با هواپیماهای کوچک به هم متصل شده و از ظرفیت‌های دریایی نیز بهره‌برداری شود.
چرخه اقتصادی پویا با حضور بخش خصوصی
یکی از بخش‌های صنعت هوانوردی که کمتر به آن پرداخته شده، ورود بخش خصوصی به ساخت و تعمیر هواپیماهای کوچک است. خانباشی اظهار داشت که سازمان در تلاش است با اصلاح شیوه‌نامه‌ها، بستر استفاده از این نوع هواپیماها را مهیا کند. این روند منجر به ایجاد شرکت‌های کوچک می‌شود که نه تنها به خرید هواپیما نیاز دارند، بلکه به خدمات تعمیرات، قطعات و نگهداری نیز وابسته هستند.
وی یادآور شد که این زنجیره فعالیت می‌تواند بستر مناسبی برای ورود شرکت‌های دانش‌بنیان و فعالان حوزه تعمیرات و نگهداری باشد و یک چرخه اقتصادی پویا در حوزه هوانوردی کشور ایجاد کند که از ظرفیت سایر حوزه‌های ملی نیز بهره می‌برد. این رویکرد جدید، پتانسیل بالایی برای ایجاد اشتغال و نوآوری در صنعت هوانوردی کشور دارد. آیا این تغییرات می‌تواند صنعت هوانوردی ایران را به سمت خودکفایی و رقابت‌پذیری بیشتر سوق دهد؟
