در آستانه سال ۲۰۲۵، خبرهایی از سوی شرکت لاکهید مارتین به گوش می‌رسد که می‌تواند چشم‌انداز نبردهای مدرن و ماموریت‌های شناسایی هوایی را به طور اساسی متحول سازد. جت فراصوت بدون سرنشین SR-۷۲، که به طور محرمانه در تاسیسات پیشرفته تیم «اسکانک‌ورکز» این شرکت آمریکایی توسعه یافته، قرار است به زودی نخستین پروازهای آزمایشی خود را انجام دهد. این هواپیمای پیشرفته با قابلیت پرواز با سرعتی فراتر از ۵ ماخ (بیش از ۶۰۰۰ کیلومتر در ساعت)، واکنش‌های گسترده‌ای را در محافل نظامی بین‌المللی، به ویژه در پکن، برانگیخته است.
پروژه SR-۷۲ به عنوان جانشینی برای هواپیمای افسانه‌ای SR-۷۱ Blackbird طراحی شده است که در دوران جنگ سرد به دلیل سرعت و ارتفاع پرواز فوق‌العاده خود، عملاً از دسترس سیستم‌های دفاع هوایی آن زمان خارج بود. SR-۷۲ نیز با هدف انجام ماموریت‌های شناسایی، نظارتی و جمع‌آوری اطلاعات در محیط‌های به شدت محافظت‌شده و تحت کنترل دشمن توسعه یافته است، با این تفاوت اساسی که برخلاف SR-۷۱ که توسط خلبان هدایت می‌شد، SR-۷۲ یک پهپاد کاملاً خودکار و قابل استفاده مجدد خواهد بود.
این ویژگی بدون سرنشین بودن، مزایای تاکتیکی قابل توجهی را برای SR-۷۲ به ارمغان می‌آورد. حذف خلبان، محدودیت‌های فیزیولوژیکی انسان در سرعت‌ها و شتاب‌های بالا را از میان برمی‌دارد و امکان مانورهای تهاجمی‌تر و تحمل شرایط سخت‌تر را فراهم می‌کند. همچنین، از دست دادن یک پهپاد در مقایسه با یک هواپیمای سرنشین‌دار، ریسک‌های انسانی و سیاسی کمتری به همراه خواهد داشت.
بر اساس گزارش نشریه معتبر The National Interest، پروژه SR-۷۲ از حمایت هدفمند نیروی هوایی ایالات متحده برخوردار بوده و به عنوان یک عنصر کلیدی در نقشه راه توسعه فناوری‌های فراصوت آمریکا تا سال ۲۰۳۰ جایگاه ویژه‌ای دارد. قابلیت رسیدن از خاک آمریکا به چین در کمتر از ۹۰ دقیقه، یک برتری استراتژیک بی‌نظیر در اختیار ایالات متحده قرار خواهد داد و امکان واکنش سریع به تحولات منطقه‌ای و جمع‌آوری اطلاعات حیاتی در زمان بسیار کوتاه را فراهم می‌سازد.
با این حال، توسعه چنین فناوری پیشرفته‌ای با چالش‌های فنی و مالی قابل توجهی همراه است. مدیریت حرارت سرسام‌آور ناشی از پرواز در سرعت‌های فراصوت، یافتن و ساخت مواد مقاوم در برابر دماهای بسیار بالا و توسعه یک پیشرانه قابل اعتماد که بتواند در این سرعت‌ها عملکرد مطلوب را ارائه دهد، از جمله موانع کلیدی پیش روی مهندسان و دانشمندان این پروژه بلندپروازانه است.
در حال حاضر، جزئیات دقیقی از نوع پیشرانه مورد استفاده در SR-۷۲ منتشر نشده است، اما گمانه‌زنی‌ها حاکی از استفاده از یک سیستم پیشرانه ترکیبی است که شامل یک موتور توربوجت برای رسیدن به سرعت‌های بالا و یک موتور رم‌جت یا اسکرام‌جت برای دستیابی به سرعت‌های فراصوت خواهد بود. توسعه چنین پیشرانه‌ای که بتواند به طور یکپارچه در سرعت‌های مختلف عمل کند، یک دستاورد مهندسی پیچیده محسوب می‌شود.
علاوه بر چالش‌های فنی، هزینه‌های توسعه و تولید چنین هواپیمای پیشرفته‌ای نیز بسیار بالا خواهد بود. با این حال، با توجه به اهمیت استراتژیک این فناوری در حفظ برتری هوایی و اطلاعاتی، به نظر می‌رسد که ایالات متحده مصمم به غلبه بر این موانع و عملیاتی کردن SR-۷۲ در آینده نزدیک است.
پرواز قریب‌الوقوع SR-۷۲ نه تنها یک دستاورد فناورانه برای لاکهید مارتین و ایالات متحده محسوب می‌شود، بلکه می‌تواند تاثیرات عمیقی بر دکترین‌های نظامی و استراتژی‌های دفاعی در سطح جهانی داشته باشد. قابلیت شناسایی و واکنش سریع در فواصل دوردست، می‌تواند موازنه قدرت را تغییر داده و عصر جدیدی در جنگ‌های مدرن و جمع‌آوری اطلاعات هوایی رقم بزند. واکنش‌های آتی قدرت‌های رقیب به این فناوری نوظهور، به ویژه در زمینه توسعه سیستم‌های دفاعی پیشرفته‌تر، موضوعی است که به دقت مورد توجه ناظران نظامی و استراتژیک قرار خواهد گرفت.
